nog drie dagen!

Nog even een paar foto's van de mooie kindertjes van het project..


Over drie dagen vlieg ik alweer terug naar Nederland.. Ik kan niet wachten om terug te gaan, ik verlang echt heel erg naar een kopje senseo, een pizza en een douche. En natuurlijk is daar het nieuwe huisje waar we aan de slag mee kunnen en de voorbereidingen voor de trouwerij en niet te vergeten mijn Robert zie ik dan weer..
Wel weet ik zeker dat ik Afrika heel erg ga missen. Wauw wat heb ik genoten afgelopen twee maanden. Mijn tijd hier heeft me zeker gevormd en ik heb zeker veel geleerd en ook wel lastige dingen meegemaakt, maar bovenal heb ik gewoon genoten. Ik heb genoten van de mensen hier, de openheid, de humor, de vriendelijkheid, de kinderen, het weer en zelfs het eten!

Door dat ik deze ervaring heb meegemaakt, heb ik Afrika niet meer alleen in mijn hoofd als een droom, als een waar paradijs, maar ik heb ook niet het negatieve droevige beeld van wat je altijd op televisie ziet in mijn hoofd. Ik ben blij dat ik een reeel beeld heb gekregen hoe het hier is. Ik waardeer Afrika onwijs in veel dingen, maar ik zie ook dat ik onbewust meer respect voor Nederland heb gekregen. Het klaagcultuurtje in Nederland en het westen vind ik wel echt negatief, terwijl ze hier veel positiever zijn en veel minder snel klagen, maar wat ik bijvoorbeeld wel waardeer van Nederland is de daadskracht. Dat als je iets niet wilt, of je bent niet tevreden over je positie of situatie, dat je er wat aan doet. Er zijn hier natuurlijk wel mensen die echt hun arme situatie willen veranderen, maar ik moet eerlijk zeggen dat er veel "sloomheid" onder de mensen is. De mensen leggen zich zeg maar neer bij de situatie waar ze in zijn.
Gelukkig ben ik deze afgelopen maanden bij Sammy en Lucy geweest, die echt mensen met daadskracht zijn en die zoveel energie steken in het project voor de straatkinderen.

Ik ben blij dat ik een reeel beeld heb kunnen vormen hoe het in een land als Ghana is, dingen die ik heb gezien of meegemaakt kan je niet meemaken als je voor een week in een land op vakantie bent. Al met al waardeer ik Ghana echt enorm en Robert en ik zijn al stiekem een beetje aan het fantaseren om hier misschien zelfs voor een poosje ooit te gaan wonen; maar terugkomen gaan we zeker!!

Ik waardeer de mensen hier enorm in hun relatie met God en van het geloof wat de mensen hier in God hebben kunnen wij zeker nog wat leren! Dat is dan wel weer met zoveel daadskracht, veel meer daadskracht dan de gemiddelde westerse mens. De mensen danken en bidden hier echt voor alles, wat ik echt gaaf vind, want dan betrek je God echt in alles en het is altijd het beste om God eerst te raadplegen als je je ziek voelt of situaties niet goed zijn. Wij mogen ook wel wat vaker bidden dat onze hoofdpijn weg mag gaan in plaats van gelijk paracetamol pakken!

Eergister hebben Sammy en ik een seminar gegeven voor de twee werkers van de dagopvang. Dat ging erg goed en het was echt nuttig en nodig. Afgelopen twee maanden heb ik veel geobserveerd en gekeken wat er goed ging en wat niet goed liep. Daarna heb ik nagedacht hoe we deze dingen kunnen verbeteren en zo kwamen Sammy en ik erop om een soort seminar te geven om even dingen goed door te spreken en wat aanwijzingen en advies te geven. Dit was allemaal puur om de kinderen zoveel mogelijk van dienst te zijn en de kinderen op de beste manier te helpen.

Mijn buik doet nog steeds soms heel raar en soms lijkt het over, maar ik kan in ieder geval wel weer alles doen, ik heb alleen niet zo veel eetlust en ben gewoon niet helemaal fit.

Ben hier alles al wel aan het afsluiten, heb eergister de laatste belangrijke souvenirtjes gekocht inclusief tweedehands allstars voor mezelf voor maar 80 cent! (wendelijn, ik heb heel hard gezocht naar een maatje groter voor jou maar kon het niet vinden.. zal morgen nog een keertje voor je kijken..)
Morgen ga ik waarschijnlijk voor de laatste keer naar het project, tenzij ik dinsdag nog opeens heel veel zin en energie heb om te gaan kijken, maar dat moet ik dus maar zien.

.. De rest zal ik allemaal vertellen als ik thuis ben!

het laatste weekje..

Ok, eerst goed nieuws!

Robert en ik hebben een huis! Twee dagen na het inschrijven bij een anti-kraak organisatie hebben we een aanbod van twee eensgezinswoningen in Utrecht, vlakbij het centrum! We gaan voor de mooiste, alles in goede staat, drie slaapkamers en zelfs een badkamer met bad! Echt helemaal te gek. We hadden het niet beter kunnen wensen.. We zouden er per direct al in kunnen, dus als ik terug ben uit Afrika kunnen we het gaan inrichten en kan ik er alvast deels in gaan wonen. Gister had ik nog vol verwachting gebeden dat we een woning zouden krijgen voordat ik terug ben uit Afrika, maar dit is wel een extreem snelle gebedsverhoring haha! Het huis is niet voor een heel lange tijd, maar sowieso minstens voor een half jaar, dus het is een lekker begin en alle andere inschrijvingen en wachtlijsten lopen natuurlijk nog, dus daar hoeven we ons ook geen zorgen over te maken. Zie hoe God voorziet eh!


Dit is een foto van ons prachtige schattige geweldige huisje in de wijk Ondiep in Utrecht!

Het minder fijne nieuws is dat ik al bijna een week ziek ben. Het begon vorige week zaterdag en nog steeds voel ik me niet goed. Vandaag dacht ik dat ik helemaal beter was dus wilde lekker een hele dag naar het project, en na het ontbijt heb ik me toch weer staan overgeven en nu voel ik me de hele dag lamlendig. Het is heel frustrerend omdat het mijn laatste week is en ik graag wil genieten van alles, maar het lastig is omdat ik me zo beroerd voel dus niet zoveel kan doen!
Dus als je zou willen bidden voor mijn gezondheid, dat ik snel weer dingen kan gaan doen zou dat fijn zijn. Ik wil eigenlijk morgen sowieso weer naar het project, dus heb wel vertrouwen dat ik dan beter ben, en zo niet, dan gaan we toch even langs een dokter.

edit 17 mei: Vandaag voel ik me een stuk beter! Ben vandaag zelfs nog even naar het project geweest! Morgen gaan Sammy en ik een soort van seminar geven aan de mensen die met de kinderen werken in het project, dus ik ben blij dat ik me weer goed voel.

Mijn lief en ik

Robert en ik hebben een onwijs leuke tijd hier samen! Jammergenoeg gaat hij donderdag alweer terug naar Nederland.. Toen hij er net was zijn we een paar dagen naar Busua geweest, een plaatsje met prachtig zee en strand! Ook zijn we nog naar Dixcove geweest, dat is een plaatsje waar een klein fort staat, wat nog overgebleven is van de slavenhandel. Een heel lief oud mannetje was onze gids en het was indrukwekkend om te zien in wat voor kleine kamertjes zoveel mensen hebben gezeten voor een aantal maanden. Onze tijd in Busua was echt supergaaf en natuurlijk, want het is Afrika, hebben we aparte dingen meegemaakt.. We hebben bij Daniel the Pancakeman gegeten, hij was echt geweldig, en omdat hij geen opener kon vinden opende hij onze colaflesjes met z’n tanden. We hebben echt gelachen, maar het eten was heel erg lekker. Onze enige nare en irritante ervaring in Busua was absoluut Nana. Oh, wat was dat vervelend, ontzettend opdringerig, constant over Kluivert aan het praten, hij zei dat hij ons beef zou geven, maar wat kregen we.. geen beef maar waarschijnlijk was het hond. Aah. Onderwijl hij de hond aan het braden was, liet hij een halve haai zien uit de diepvries met zijn blote handen, om nogmaals te vragen of we echt geen haai wilden eten, en daarna ging hij weer vrolijk door met ons gruwelijke maal bereiden. Nog nooit heb ik me zo geirriteerd onder het eten; het was verschrikkelijk, hij ging constant naast ons zitten en gooide opeens poeder over ons eten zonder te vragen of het mocht en ook zonder uitleg wat het was. Alleen ‘it makes the taste good!’ Daarna dus geen hap meer gegeten en nog nooit heb ik zo snel een cola opgedronken om snel weg te kunnen..

We zijn ook nog naar Kakum national park geweest, dat ligt vlakbij Capecoast en het is een soort regenwoud met een touwbrug van 20/30 meter hoog aan bomen geknoopt waar je over heen kan lopen. Was echt een gave ervaring en het was zo mooi! Daarna nog naar Elmina geweest, waar twee forten zijn van de slavenhandel, dus dat hebben we bezichtigd.

Ik heb wel wat vragen gehoord over dat veel mensen niet precies weten wat het project precies inhoudt.. Het project is voor straatkinderen; sommige kinderen zijn wees, maar de meesten hebben een alleenstaande moeder en heel veel broertjes en zusjes. Ze komen allemaal uit het dorpje vlakbij Takoradi, wat echt een heel arm dorpje is (zie de foto van het ‘huis’ eerder op mijn blog). Nu is het puur een dagopvang voor de kinderen, in de tijd dat ze niet naar school gaan, maar voor ook een heel aantal kinderen is het voor de hele dag omdat hun ouders (of dus alleen moeder of oma etc.) geen geld hebben om ze naar school te sturen. In de dagopvang doen ze dingen zoals dansen, zingen, drummen, maar ook wat “schooldingetjes”, zoals rekenen en dictee. Een keer in de maand delen we ook voedsel uit, wat gesponsord wordt door weer een andere organisatie. Vorige week hebben we ook kleding uitgedeeld aan de kinderen (dankzij mensen in Nederland) waar ze echt onwijs blij mee waren. Op het moment zijn ze hard aan een huis aan het bouwen voor Sammy en Lucy zodat zij er kunnen gaan wonen, en daarna komt er ook nog een hostel voor de kinderen die de hulp het hardste nodig hebben, die daar dus ook kunnen overnachten. Op het moment worden er geloof ik zes kinderen gesponsord om naar school te gaan door de Andreas Manna Stichting (dat is dus de naam van het project), maar hopelijk worden dat er veel meer in de toekomst. Maar nu is de bouw van het huis etc. het belangrijkst, omdat er dan ook meer toezicht is van Sammy en Lucy waardoor alles nog veel beter gaat lopen. Hopelijk is dat klaar binnen twee maanden, maar ik heb er eigenlijk wel vertrouwen in; de werkmannen werken erg hard en elke dag zie je vooruitgang in de bouw.

Voor meer informatie over het project, vraag mij als ik thuis ben, maar check sowieso:

www.andreasmanna.org

Dat is de site van de Andreas Manna Stichting met nog veel meer informatie!


kleding uitdelen aan de kinderen..

big bamboo :)
kakum!

Gods goedheid

" Zoek je geluk bij de Heer,
Hij zal je geven wat je hart verlangt.
Leg je leven in handen van de Heer,
vertrouw op Hem, Hij zal dit voor je doen;
het recht zal dagen als het morgenlicht,
de gerechtigheid zal stralen als de middagzon. "

Psalm 37:4-6


Vandaag is Robert veilig aangekomen in Accra! Morgenochtend komt hij met de bus naar Takoradi, dus ga ik hem weer zien na een volle maand.. Ik kan niet wachten! Ik ben zo blij dat God vlak voordat ik ging zo heeft voorzien in geld waardoor hij kan komen. God weet de verlangens van onze harten. Hij weet zelfs meer wat we verlangen dan wij zelf weten! Ik heb altijd het gevoel dat God, al net voordat ik er zelf achter kom hoe groot een verlangen is van mijn hart, alvast voorziet in dat verlangen.
Ik sta er ook bij stil dat God ook wil dat we dingen van Hem verlangen. Als wij dingen van Hem verwachten, staan wij Hem als het ware ook toe om wonderen te doen, en dingen te doen in onze levens! Ik zie hier echt dat God zo voor me zorgt, dat doet Hij eigenlijk al mijn hele leven maar het is goed om het nog een keer te beseffen. Vooral de afgelopen drie jaar, nadat ik tot geloof ben gekomen heb ik zo onwijs veel zegeningen ervaren, maar ik heb ook dingen van God verwacht! Ik zie dat het waar is, dat als je je leven in handen van God legt, dat Hij je recht doet! Dat Hij voor je zorgt!

Ik zie hier om me heen wel echt wat geloof is. In het "westen" denken we vaak bij geloof dat het een soort ervaring is, iets wat je "wel of niet" hebt, iets dat je voelt. Maar dat is het niet! Geloof is iets dat je weet. Geloof heeft niet te maken met omstandigheden of een goed gevoel, het gaat daar bovenuit. Geloof komt voort uit een belofte. En we hebben de belofte van God, namelijk Jezus! En we hebben de belofte van eeuwig leven! Hier zie ik dat de mensen geloven, omdat ze weten dat God hen eeuwig leven belooft. Het is totaal niet gebaseerd op een veilige omgeving of een goed gevoel, want veel mensen worden hier niet oud, veel mensen hebben geen veilige omgeving, ze hebben hier weinig geld en weinig bezit. Maar ze hebben geloof. En ik denk dat dat het kostbaarste is wat je kan bezitten. Niemand kan dat je afnemen, omdat God erachter staat.

Zo dit was een geestelijke update..

Verder gaat het hier erg goed, ben veel naar project geweest, en heb de kinderen ook trefbal geleerd. Nu ze dat eenmaal ontdekt hebben willen ze het elke dag spelen voor ongeveer 2 of 3 uur. Haha! Wel goed voor de beweging dan maar he.. Verder heb ik nu ook geleerd hoe af te dingen (na onwijs veel keren afgezet te zijn haha, ik ben er gewoon niet zo goed in..).
Eigenlijk nog niet veel enge beesten gezien, alleen elke avond als ik in het donker naar de keuken loop om wat water te halen om tanden te poetsen hoor ik veel geritsel en zie ik regelmatig een staart van een hagedis uit het keukenkastje hangen. Ik schrik me elke keer weer helemaal dood, omdat ie dan vet snel voor me langs raced, maar als het donker is zie je alleen een flits en de vorm van een beest rennen..
Heb nog steeds geen vis gegeten en dat zal ook zo blijven! De vissen zien hier te vies uit en te eng uit om het aan te durven mijn angst te overwinnen..

Ok, later meer! Volgende keer waarschijnlijk weer met foto's!

some more (fish) impressions..

I am becoming already quit an african woman, right? Waiting for the real african skirt which the seamstress is making for me! Probably show a picture of that later :)

a little impression of the inside market; it is quit hard to take pictures there because it is always crowded and a lot of people don't like it when a white person takes pictures of them, because they are afraid that they use it for magazines etc.

They are selling so much fish! You can smell it everywhere! And everyone who knows me a little bit; I have a real fish-fobia. Haha!

Yesterday the kids saw my sunglasses.. didn't laugh so much in a long time! :)

een update uit het ghanese leven van hanneke

Inmiddels ben ik alweer drie weken in Ghana. De tijd gaat toch wel snel! Ook het feit dat ik nu al drie weken zonder een echte douche doe, verbaast me wel ;)

Op het project heb ik nu ook meer mijn draai gevonden, heb een liedje aangeleerd aan de kinderen, en het is echt zo leuk om dan de volgende dag daar weer te komen en de kinderen constant het liedje aan het zingen zijn. Dat geeft echt een warm gevoel!
Eergisteren hebben we ook wat rekenen en een soort dictee met de oudere kinderen gedaan.

Ik kan nu ook ongeveer alleen met de taxi en heb het centrum van Takoradi nu aardig door. Het probleem is dat het centrum, de market circle, de naam zegt het al, rond is. Daardoor kan je eindeloos rond lopen en nog steeds de weg niet weten. Nu weet ik wat herkenningspunten dus voel me een stuk relaxter als ik alleen daar moet zijn of ergens alleen heen moet. De prijs van de taxi is wel verhoogd, van 20 cent naar 25. Voor de mensen hier is dat veel geld, terwijl die verhoging voor mij echt bizar is haha.. Ook ging ik eergister een zakje met water kopen, en dat was 300 cedes, dus omgerekend 3 eurocent. Heel bizar, in Nederland bestaat dat geeneens meer omdat het een te klein bedrag is.

Je hebt ook wel grote verschillen qua huizen en levensstijlen van mensen. Dat heb je natuurlijk altijd in landen waar armoede is, maar ik zie het nu van dichtbij. Ik logeer bij Sammy en Lucy die in een normaal huis wonen, een soort appartement. Nog steeds nog wel afrikaans, zoals douche en toilet etc., maar de mensen in de dorpjes, waar de straatkinderen ook vandaan komen, wonen in huizen zoals deze.

Eerst voelde ik me heel erg schuldig omdat ik zo rijk ben in de ogen van de mensen hier (en dat is ook natuurlijk wel zo), en eigenlijk soms nog steeds, maar als het andersom was geweest, hadden ook alle afrikaners niet opeens alles opgegeven om de armen te helpen. Dat bewijst ook van het verschil met armoede en rijke mensen hier.

Ook zie ik hier hoeveel je kan doen met een emmer met water; je kan je er eerst mee wassen, daarna je kleren wassen en daarna ook nog de wc doorspoelen. Ik had het daarover met Lucy en zij zei ook dat ze dat hier doen omdat het nou eenmaal niet anders kan; als zij genoeg stromend water zou hebben, zou ze het ook gebruiken zoals wij in Nederland. Het is nou eenmaal gewoon de natuur van de mens om zich aan te passen aan het geld/water/faciliteiten wat zij hebben..

Al vind ik het wel fijn dat ik hier kan zijn en mensen kan helpen met het beetje wat ik heb. Je kan in ieder geval wel bijdragen aan het geluk van mensen per dag, ook al koop je alleen een ijsje voor een kind van de straat..

Het is wel goed om stil te staan bij de armoede die er ergens anders op de wereld is, in plaats van alleen lekker thuis te zijn in de luxe. Het maakt je bewust van dat er meer is, en ook dat jij een verschil kan maken. Je kan niet in je eentje de hele wereld veranderen, maar je kan wel bij jezelf beginnen.

Vandaag waren er mensen uit Nederland op bezoek die geld hadden ingezameld voor het project. Erg gaaf want het was zo'n anderhalf duizend euro!
We gingen hun het project laten zien en het was echt een feest; ik had nog ballonnen uit Nederland meegenomen die we hadden uitgedeeld en we gingen brood uitdelen.

haha, jaja sponsored by de schoenenreus :)

pasen

Het is pasen! Wauw! Het is goed om te vieren dat Jezus is opgestaan.
Vandaag in de kerk stond ik er bij stil dat alleen doordat Jezus ook weer is opgestaan, het pas echt uitmaakt dat Hij voor onze zonden is gestorven. Hierdoor overwint Hij de dood, en heeft Hij en geleden voor onze schuld, is gestorven, maar heeft wel de overwinning behaald. Geen mens kan overwinning hebben op de dood, het is iets wat niet in ons bereik ligt. Daardoor is het zo geweldig dat Jezus onze zonden heeft gedragen zodat wij eeuwig leven mogen hebben!

Vanmorgen in de kerk was het echt een heel groot feest. Iedereen was helemaal uitgedost vanwege pasen en veel mensen hadden feestelijke gewaden aan. Heerlijk om een keer pasen mee te maken in een afrikaanse kerk! Hier was de vreugde van dat Jezus was opgestaan echt te proeven, heerlijk! Eerst was er een toneelstuk over Jezus en daarna ging een koor wat nummers zingen. De preek was ook ontzettend goed, met veel argumenten waarom het waarheid is dat Jezus is opgestaan en waarom hij de Zoon van God moet zijn, omdat het anders gewoon niet klopt wat er is gebeurd.
Het grootste argument dat Jezus is opgestaan, is onze getuigenis. Dankzij dat Jezus is opgestaan en troont in de hemel, worden onze gebeden beantwoord. Dankzij dat Jezus de dood heeft overwonnen gebeuren er wonderen en is God op dit moment aanwezig en in onze levens!
Aan het eind van de dienst waren er nog een stuk of zes jongelui die hun leven aan Jezus gaven, wat het natuurlijk extra mooi maakte.

Het gave hier vind ik dat de mensen echt staan in de opstandingskracht, het feit dat Jezus leeft. Ze weten dat met God alles mogelijk is en ze laten hun rationele verstand niet regeren over hun geloof. Het was geweldig om aan het eind van de dienst iedereen God te zien loven om wat Hij heeft gedaan en als het ware keihard te dansen en te prijzen, ondanks de problemen. Door God te verheerlijken in moeilijke situaties wordt er alleen maar een grotere overwinning behaald!

Gisteren zijn we trouwens naar Busua geweest, een van de mooiste stranden van Ghana. Wauw, het was echt prachtig, dat zou echt een reden zijn om hier heen te verhuizen ;) Als Robert komt eind april gaan we daar samen ook voor een paar dagen heen om lekker te relaxen en te zwemmen. Ik heb gisteren genoten!
(even een fotootje om aan Rose te laten zien dat het toch wel veel mooier is dan de rijn..)


Robert komt ook naar Ghana toe, van 26 april tot 10 mei! Mijn gebed is verhoord en ik zie er zo ontzettend naar uit! Het is goed dat ik hier deels alleen ben geweest, om zelf te leren en te groeien, maar het zal echt goed voor ons allebei zijn als hij ook komt. Hij zal ook ontzettend nuttig zijn in het project, hij is immers de muzikant :)

pictures :)

.. some of the beautiful kids who are visiting the project!!

finally i found a way how to resize my pictures on this computer and to put them on my blog :)

inburgeren..

Inmiddels ben ik al aardig ingeburgerd hier. Nog steeds kan ik nog niet honderd procent mijn weg vinden in het centrum van Takoradi, je hebt namelijk een “inside market”, welke rond is en echt een doolhof is. En nog steeds zien veel dingen er precies hetzelfde uit, maar ik raak er al meer aan gewend. Heb ook al wat meer door hoe het werkt met de taxi’s, hoeveel ik ze moet betalen (is trouwens echt ontzettend weinig; van hier naar het centrum is het 2000 cedes, omgerekend 20 eurocent, en van hier naar het project is het in totaal dus 4500 cedes, dus maar 45 cent!) en weet de taxistations al iets beter te vinden.

Ben nu al best vaak naar het project geweest met de straatkinderen, en het is echt geweldig. Vandaag hebben we veel gezongen, en daarna heb ik allemaal ghanese spelletjes aangeleerd gekregen. Ik merk nu echt dat het ijs gebroken is tussen de kinderen en mij en dat ze ook nu heel makkelijk naar mij toe zijn. Het leuke is ook dat ik ook de namen aan het leren ben, met de gezichten en karakters erbij. Wie zegt dat donkere kinderen allemaal op elkaar lijken?! Totaal niet! Echt geweldig om te zien dat er ook de ontzettende grappemakers bij zitten, de stoere jongens en de klierige kinderen..

Het is wel echt een aparte ervaring ik hier als blanke echt als speciaal word gezien. Overal waar ik ben geweest is dat nooit zo geweest, maar hier wil iedereen even met me praten, zich voorstellen (echt, kinderen, maar zelfs bovenal volwassenen!) en overal zwaaien de kinderen naar me, of ik nu in een taxi zit of over straat loop.

Alotty, de jongen die werkt in het dagcentrum, heeft me nu twee keer opgehaald om met hem met de taxi naar het project te gaan. Hij is een goede gids, vandaag had hij zelfs een map voor me getekend met de route ongeveer, zodat ik weet hoe ik bij het project moet komen. Ook heb ik ontzettend veel mensen ontmoet in het centrum, dat we even langs die gingen, en dan weer langs iemand anders, om even te begroeten of ergens wat te drinken.

Gisteren was het trouwens erg bijzonder, de nacht ervoor had het ontzettend geregend, gestormd en gingen we naar het project. Nu waren er maar een paar kinderen, omdat de rest allemaal buiten met het water aan het spelen was of hun ouders aan het helpen waren. Ook deed de elektriciteit het niet, waarschijnlijk vanwege de storm, dus konden we ook geen dans instuderen. Daarom hadden Dorothy en Alotty het idee om mij rond te leiden door het dorpje. Dat was echt geweldig, want overal gingen kinderen ons volgen en uiteindelijk liepen we in een naburig dorpje met een hele zwerm kinderen die allemaal aan het zingen waren, om ons heen die dan allemaal omstebeurt je hand willen vasthouden of op de foto wilden.

Gisteravond heb ik gelukkig met Robert kunnen bellen voor de eerste keer, en dat had ik ook wel nodig.. Ik merk dat het goed vol te houden is hier als ik bezig blijf, maar zodra ik niets ga doen ga ik nadenken over hoe veel ik hem mis en hoe veel ik verlang naar een lekkere luxe douche, een lekker luxe bed, een goede internetverbinding, de koffie (!!) etc..

Ik besef me wel dat het goed is dat ik hier ben, omdat ik gewoon een stukje van een heel andere wereld zie. Wel bid ik er voor of het misschien toch een goed plan is om Robert te laten komen voor 1 of 2 weken, zodat hij ook weet wat ik hier doormaak, maar dat is afwachten of dat ook Gods plan is.

Soms voel ik me een beetje bezwaard als ik hier ben en Lucy constant mijn eten weer opdient, dan weer mijn vuile was doet, constant hard aan het werk is en ga zo maar door, maar dat heb ik ook verteld tegen Sammy en Lucy en zei zeiden wel erg duidelijk dat ze mij niet speciaal zo goed behandelen omdat ik nou eenmaal zo speciaal ben, of omdat ik blank ben, maar dat ze het doen om Jezus te dienen. Omdat Jezus in mij woont, dienen ze eigenlijk Jezus door mij. Dat is heel bijzonder, en dat maakt het ook duidelijk naar mij toe waarom Lucy zonder enig zelfmedelijden, zonder enig klagen of zuchten haar harde werk doet, en dat ze er zelfs veel vreugde in vindt, gewoon puur omdat ze het doet uit liefde voor God. Nou, daar kan ik en een hoop anderen veel van leren..

Ik dank God dat ik tot nu toe nog helemaal geen echt nare ervaringen heb gehad, geen nare of gevaarlijke situaties en dat zelfs het eten gewoon echt heel erg lekker is.
De gezondheid van Sammy gaat ook weer beter, dat is geweldig, maar nog steeds is er daar nog wel gebed voor nodig.
Andere gebedspunten zijn:
Of het Gods wil is dat Robert naar Ghana komt voor 1 of 2 weken, en als het Gods wil is, dat Hij zal voorzien in alles wat daarvoor nodig is.
Dat ik niet ziek word (heb vandaag bij iemand anders bijvoorbeeld wat gedronken, waarvan ik niet weet van wat voor water het is gemaakt.. dom dom) en dat ik niet te veel gefocust zal zijn op hoe lang het nog duurt voordat ik naar huis ga maar dat ik hier elk moment te volste geniet.

Ik merk wel echt dat God hier constant met me mee gaat , ik voel Zijn nabijheid heel erg veel. Ben God zo ontzettend dankbaar voor alles wat Hij voor mij heeft gedaan, maar ook echt wat Hij op dit moment voor mij doet. God blijft gewoon altijd trouw, Hij laat nooit alleen!

yeah, i am there!

So, I am really in Ghana right now. Tuesdaymorning I arrived in Takoradi, where I live with Sammy and Lucy and the kids right now. The weather is very hot, constantly sweatting, even when I just took a shower (here a shower is a bucket with water where you get some water out to throw it over your head), you are sweatting again. Finally it has just rained, so that makes it a little bit cooler.
In Takoradi, you see taxi's everywhere, because here you can easily make from your own car a taxi. Just buy some orange paint and a little bord with "taxi" and you have your own taxi.

I went two times to the project already, the workman are building very hard on the place for the watertank, the house of Sammy and Lucy and the hostel for the kids. The kids are so cool! Especially when they saw my camera, they all wanted to pose and they were pushing each other away so they were in front of the camera. I am not sure I also can post some pictures, because the internet here is very, very slow.

Until now, the food is very nice, I ate coconuts and all other kinds of fruit, and even dinner was not yet with fish (thank God!) Lucy is a very good cook, yesterday she even made pancakes (I LOVE pancakes).

Two days ago we went to church, where everybody was dancing and praising the Lord. It was for me just shocking to see how everybody was so thankful and happy while they are living in poverty. That made me think about how is it possible that everybody in Holland is so "cold" and "quiet", especially in the church, even the more charismatic churches, when Christ is the best thing you can get! Why are we in Holland not really happy because Christ saved us? Do we not understand the meaning of salvation?
I talked about it with Sammy, and I think I came to a conclusion.
You can only find the real happiness and the real luck in Jesus Christ. The people here only have Christ, they don't have a lot other things to trust in. In Holland we think that we don't "need" Jesus, because we have everything we need already in materialistic posessions. But because the people here have all their faith in God, and are really depending on God, they are actually so much more happy then we are a lot of times.
I almost felt guilty towards God, when I was sitting in the church, because I was quit convinced that my whole life was depending on God, while it was totally not.
I am convinced I can learn a lot of these people here, there is so much in my life what I think is normal, but what is totally not normal.
The faith of the people here amazes me. They are thanking God for every single thing what God has given to them, even for a cold glass of water. The cool thing is, that God is doing miracles here! The more we expect from God, the more He will do. Let God be God.

Please pray for Sammy, he has some problems with his health.
Pray for more money for the project, because it is so needed that there is enough money to finish the work.
Please pray for me, that I will not get sick, not get too homesick (I miss Robert already..), that I will be fruitful for the work and the people here and that God goes on with teaching me things. That I do not lose my focus why I am here, but that I keep seeing that it is all about God, and what He wants from me here. God is an amazing God.

voorbereidingen

A.s. maandag vertrek ik naar Ghana! Heb er heel erg veel zin in en ben ontzettend benieuwd naar het leven daar en het project wat ik ga bezoeken. Eergisteren hebben Robert en ik de belangrijke dingen voor de bruiloft besloten en geregeld en vandaag zijn we in ondertrouw gegaan! Dat is fijn, want dan kan ik met een gerust hart naar Ghana gaan..

Check de organisatie waarvoor ik naar Ghana ga op: www.andreasmanna.org
Daar kan je ook zien wat ik daar ga doen en het project waar ik in mee ga helpen.